Svnauto jest wrapperem konsolowej komendy 'svn', który automatyzuje i standaryzuje wykonywanie rozgałęzień (branches) i złączeń (merge).
SC jest skryptem napisanym w języku
Ruby i jest dostępny poprzez
RubyGems:
gem install svnauto --include-dependencies
## Hmm, ale czemu to nie działa?
Skrypt
sc bazuje na komunikatach zwracanych przez komendę
svn w języku angielskim, więc nie będzie działać poprawnie w innych lokalizacjach. Można to rozwiązać np. tak:
mv /usr/bin/sc /usr/bin/sc.orig
stworzyć nowy plik /usr/bin/sc:
#!/bin/bash
LC_ALL=C
/usr/bin/sc.orig $*
i nadać mu prawa do wykonywania (w przypadku systemów Linux):
chmod 755 /usr/bin/sc
## Podstawy na początek
Standardowa praca z SC wygląda mniej więcej tak:
Konfigurujemy dostęp do naszego repozytorium (SC obsługuje ich wiele)
sc config --add
Tworzymy nowy projekt (zostaniemy zapytani o repozytorium, którego chcemy użyc)
sc create my-new-project
W naszym repozytorium zostanie dodany katalog my-new-project wraz ze strukturą:
myproject:
|
+--trunk
| |
| +--project-files
|
+--branches
| |
| +--rel
| +--bug
| +--exp
|
+--tags
|
+--rel
+--bug
+--exp
Do katalogu ze zródłami lokalnymi (domyślnie **~/src**, ale możemy to zmienić podczas konfigurowania repozytorium w SC) zostanie wyciągnięty
**trunk** naszego nowego projektu do katalogu **~/src/nazwa_repozytorium/my-new-project-trunk**.
W przypadku kolejnych pobrań projektu (np, na inną maszynę, dla innego użytkownika) wywołujemy komendę:
sc checkout my-new-project
i dostaniemy domyślnie źródła trunk'a do lokalnej kopii. Używając opcji w linii komend (-r, -b, -e) możemy pobrać odpowiednio wybrany release, bug lub eksperymentalną gałąź.
Tu sobie pracujemy normalnie jak to z SVN'em bywa, add, commit, update.
## Kolejne wydania
Aby wydać kolejną wersję naszego projektu wydajemy komendę:
sc release 1.0.0
Nasz trunk zostanie skopiowany do
branches/rel/1.0 i
tags/rel/1.0 oraz do
~src/nazwarepozytorium/my-new-project-rel-1.0 zostanie wyciągnięty ten release.
## Praca z błędami
Jeżeli znajdziemy błąd, wydajemy komendę:
sc bug 1
gdzie
1 to numer błędu (przydzielony np przez
trac'a). W naszym repozytorium zostanie założony katalog
branches/bug/1 i oczywiście trafi do nas jego lokalna kopia
~/src/nazwarepozytorium/my-new-project-bug-1.
Po naprawieniu błędu zamykamy go (i zatwierdzeniu zmian przez 'commit' oczywiście):
sc bug --close 1
Zostaniemy zapytani czy zrobić merge naszej poprawki do release 1.0, a następnie czy chcemy też tą poprawkę zmergować do trunk'u, gdzie najczęściej na wszystko się potulnie zgadzamy.
## Wersje eksperymentalne
Tworząc nowy eksperymentane rozgałęzienie kodu wydajemy komendę:
sc exp new_feature
Podczas pracy z taką gałęzią przyda nam się możliwość złączenia zmian z
trunk'a do nas:
sc expt --up new_feature
oraz na zakończenie prac (lub w miarę potrzeb) złączenie gałęzi eksperymentalnej z trunkiem:
sc exp --down new_feature
## Co ja z tego mam
Dzięki
svnauto możemy zapomnieć o podawaniu pełnej ścieżki do repozytorium (jest skonfigurowana na początku pracu), więc przeglądanie projektu umożliwia nam prosta komenda
sc list my-new-project
Dodatkowo mamy porządek w naszym repozytorium. Nawet jeżeli będziemy potrzebowali złączyć kilka rozgałęzień w jeden niestandardowy projekt z różnymi poprawkami, łatwo nam jest odnaleźć wszystkie potrzebne nam gałęzie i pojedynczo połączyć.
Praca nad poprawkami i nowymi wersjami jest prosta dzięki automatycznemu łączeniu odpowiednich gałęzi. Oczywiście nie uwolni nas to od rozwiązywania konfliktów, ale operacje, które wykonujemy już prawie automatycznie (prawie robi różnicę, np literówki, błąd w nazwie gałęzi) są robione naprawdę automatycznie.
Dzięki temu możemy się skupić na pracy nad projektem, zamiast nad prowadzeniem repozytorium do projektu.